Ik ben Janne, Ik ben 20 en de drijvende kracht achter Zablo's Garden. 

Een project waar ik me met veel enthousiasme en vooral veel liefde voor smijt. Mijn doel is luisteren naar de mensen, rust creëren en een veilige haven mogen zijn, mensen begeleiden, helpen en coachen waar nodig.

Deze ideeën zijn niet van zelf gekomen. Al van kleins af aan bots ik met het "gewone, normale" leven. Ik eet niet graag, ik maakte moeilijk vriendjes, ik was zo anders, ik moest naar de therapie,... 

Waarom wilden de andere kindjes niet met mij spelen? Waarom was mijn kinderlijke fantasie zo veel ruimer dan de anderen?

Naar school gaan was voor mij dan ook de grootste levensuitdaging tot nu toe. Het schoolsysteem van nu is gewoon tegen al mijn ideeën, beelden, waarden en normen. Ik heb het geluk in een warm nest  mogen op te groeien. Een plek waar mijn ouders koste wat koste zoeken hoe ze mij zo goed mogelijk kunnen ondersteunen in het dagelijkse leven. Mijn ouders zijn heel open-minded en staan voor veel alternatieven open. 

De basis van mijn idee om Zablo's Garden op te richten ligt aan een bijzonder droevige periode in mijn leven. Begin 2020 raakte ik een moeilijke situatie verzeild i.v.m. mijn pony. Dat in combinatie met een jonge meid die opzoek is naar antwoorden, naar haar identiteit en naar oplossingen voor de problemen, die enorme bergen leken, op dat moment. Dit heeft zich geuit in een depressie, een periode waarin ik het lichtpuntje in de tunnel verloren was. Mijn rugzak werd goed bijgevuld in deze periode. 

Maar ik kwam de juiste mensen tegen. Ik verhuisde met mijn paardjes naar de plek waar nu Zablo's Garden is gelegen  en ik begon aan een andere lijn, een ander spoor. Ons leven is als een soort treinspoor met hier en daar een station. Daar staan we dan even stil en maken we een belangrijke levensles mee. En soms loopt die een beetje fout, rijdt onze trein door en komt op een zijspoor, maar hoe dan ook komt het zijspoor toch weer uit bij het volgende station. 

Mijn depressie was een zijspoor na mijn o zo moeilijke maar o zo mooie levensles. Ik kwam in het volgende station, verruimde mijn kijk, mijn bewustzijn, mijn liefde en bedacht mijn eigen weg, mijn eigen manier en ik bedacht ergens in de bergen in Frankrijk samen met onze hond, Zablo's Garden. 

Ik besloot om het anders te zien, het positief te zien. Ik besloot dat ik met mijn eigen stevige rugzak andere mensen wou helpen, wou luisteren en veiligheid wou bieden waar ik die gemist heb. Ik ben mezelf steeds aan het bijscholen waar ik kan, door levenservaring op te doen maar ook door opleidingen te volgen om op die manier jou beter te kunnen begrijpen, begeleiden en helpen.

Ik heb er een in ieder geval een ontzettend positieve kijk op. Ik kijk er naar uit om andere mensen hun verhalen te horen, samen na te denken, ze de tijd te geven die ze nodig hebben en zo samen onze kijk op het leven te verruimen.

Ik kijk heel erg naar jouw komst 

Veel liefs Janne